woensdag 16 april 2014

Weer voor de eerste keer.

Vanmiddag ben ik met de mountainbike het bos in gegaan, en het was weer even wennen. Het was weer wennen om weer lekker op de fiets te zitten, het was weer even wennen om de bergen en heuvels op te fietsen, het was even wennen om te zien dat er op een aantal stukken nog sneeuw lag (dat fietst niet zo makkelijk) en het was weer wennen omdat de conditiemeter van mij om 0 staat. Oké ik ben eerlijk zeg maar gewoon op een dikke -0.

Hoe kan ik het het beste uitleggen......... laat ik het zo zeggen, ik ben 5 kilometer gaan fietsen, na 3 kilometer had ik het wel gehad, mijn tempo lag te hoog en ik had het gevoel dat mijn longen mijn lijf uit kwamen.

Ik kan het nog beter uit leggen........... vorig jaar waren er twee oud collegae´s van de brandweer hier bij ons te gast. Een daarvan zou wel even de 10 kilometer mee fietsen met Rens en mij. Na, ik zal niet overdrijven, 2 kilometer zag hij het niet meer zitten en moest naast zijn fiets even bijkomen. (van Jeroen mag ik niet zeggen dat hij het was, Jeroen vind dat namelijk niet zo leuk denk ik om hier aan herinnerd te worden).

Mijn conditie moet in korte tijd veel beter worden, ik heb mijn collega Anders uitgedaagd om, via Aspyhittan, op en neer naar Storfors te fietsen. De totale tocht is ongeveer 40 kilometer, dat is op zich niet zo erg. Het ergste is dat er geen vlak stukje weg is, het is heel erg heuvelachtig met flinke hoogte verschillen. Ik moet dus even flink aan de bak

1 opmerking:

  1. Hoi Ruud, bedankt voor deze herinnering ( ik had het bijna verdrongen). Maar het was wel een hele leuke week.

    Gr. Jeroen

    BeantwoordenVerwijderen