donderdag 31 oktober 2013

Dank je wel en sorry!!!

Vandaag ontvingen we een pakje uit Nederland met daarin Pepernoten!!!! Jeroen, Sil en Sanne dank je wel voor de pepernoten. Maar ik denk dat ik ook even een excuus moet maken. Ik wist namelijk niet dat het zo veel zou kosten om dit doosje te versturen. We zullen af en toe een pepernootje nemen zodat we er extra lang van kunnen genieten.

Jeroen, sil en Sanne bedankt.

woensdag 30 oktober 2013

Pepernoten

Onlangs heb ik een oproepje gedaan om pepernoten op te sturen. Verheugd kan ik vertellen dat de eerste doos met pepernoten is aangekomen. Opa en Oma Hoebe dank je wel.

Opa en Oma Hoebe dank je wel.

Vårdcentralen

Vandaag moest ik terug komen bij een verpleegkundige in de vårdcentralen, die gaat het verband verwisselen en tevens de wond schoonmaken/controleren. Na dat het drukverband van mijn duim afwas was zat er nog een laag verband, deze was na 1 nachtje helemaal doorweekt met bloed en natuurlijk opgedroogd. Nou deze gaan we eerst even los maken zegt de verpleegkundige. Na een minuut of 10 in een soort zoutoplossing gezeten te hebben heeft ze de rest van het verband weggehaald. Je raad het natuurlijk al, het laatste laagje zat nog vast aan mijn duim, met als resultaat dat de tranen in mijn ogen stonden toen ze deze ook los haalde. Zo zegt ze, je hebt je eigen flink toegetakeld. Ik draai mijn duim om om nu ook even naar het resultaat te kijken. Ik kan de wond nu goed bekijken en ik moet eerlijk zeggen het is wel even schrikken. Vanaf mijn nagel, over de gehele breedte van mijn duim, is er 3,5 cm vel/vlees weg. Zeg maar het gedeelte waar je vingerafdruk zit. Het botje komt er net niet uit. Als je meer had weggesneden had je naar Karlstad gemoeten zegt ze, je hebt geluk gehad. Of ik dit expres heb gedaan denk ik bij mijn eigen. Niet veel later zit er weer een schoon verband om heen en heb ik weer een nieuwe afspraak. Vrijdag mag ik weer bij haar terug komen om alles weer te laten schoonmaken.

Ik ben ook even langs mijn werk gereden om het een en ander even uit te leggen wat er nou precies gebeurd was. Ze moesten er om lachen, zo word je nooit een echte Viking Ruud zegt mijn collega Anders. Ook wilde ik graag weten waar ik mij nou moet ziek melden, dit is voor mij ook de eerste keer. Dit moet alleen bij het bedrijf, ik had mijn chef gisteravond al gebeld om te vertellen wat er gebeurd was, en na een week moet je een verklaring hebben van een arts. Ik wil eigenlijk na het weekend al weer aan het werk zijn, we gaan het mee maken.

dinsdag 29 oktober 2013

Nieuw mesje.

Gisteren hebben we van alles gekocht in Karlstad, waaronder een nieuwe dunschiller. Vandaag hebben we hem voor het eerst geprobeerd, en we moeten zeggen hij werkt goed zeg maar gerust heel goed. Rens was pittig bezig om de aardappels te schillen, maar dan op zo manier dat hij aan het hakken was. Zal ik het een keer voordoen zeg ik tegen hem, ja hoor zegt Rens. Op het moment dat ik de aardappel van hem wil overnemen denkt Rens dat hij nog wel een keer over de aardappel kan met de dunschiller. Het resultaat was dat er een heel plak uit mijn duim geschild word. Ik kijk naar het gapend gat, het is helemaal geen dunschiller denk ik meteen. Mijn duim begint meteen hevig te bloeden, snel onder de kraan. Toch nog even kijken, Er is een groot deel weg gesneden en het is behoorlijk diep ook. Is de vårdcentral (dokterspost) nog open vraag ik aan Mariska? Ik denk het niet zegt ze, deze gaat volgens mij om 4 uur dicht, het is nu half 5. Ik wil toch even kijken of hij open is zeg ik tegen haar.

We stappen in de auto en rijden heen. Als we er aankomen brand er nog licht, ze zijn nog open (tot 5 uur horen we later). Ik kan meteen geholpen worden. De verpleegkundige kijkt naar de wond en dan weer mij. Hoe heb je dit in godsnaam gedaan zegt ze. Ik heb haar maar verteld dat de Zweedse mesjes scherper zijn dan de mesjes in Holland. Ze moet er om lachen, nou ik moet hier even een dokter bij halen zegt ze. Als de dokter komt kijken komt hij lachend binnen lopen, zo de mesjes in Zweden zijn dus scherp. Tja wat moet ik er van zeggen zeg ik tegen hem. Hij onderzoekt de wond, krabt achter zijn oor en staat op, ik ben zo terug zegt hij. Ik kijk naar de verpleegkundige, gaat hij op Google opzoeken hoe hij dit moet oplossen of zo. Ze kijkt me lachend aan, nee hij gaat een collega halen zegt ze. Kort daarna komt hij terug samen met zijn collega. Ze kijkt naar mijn duim en begint tegen me te praten wat ze gaan doen.

We wonen hier nu bijna anderhalf jaar maar ik versta er geen ruk van, ik wordt in de maling genomen denk ik. Ik werp snel een blik naar Mariska, maar zij zit ook stom verbaast de dokter aan te kijken. Ik kijk naar de verpleegkundige die nog steeds naast mij zit om het bloeden van mijn duim een beetje te stoppen. Ze kijkt me aan en zegt, heb je verstaan wat de dokter gezegd? Nee, zeg ik tegen haar jij wel dan?? Dit dialect heb ik nog nooit gehoord. Ondertussen is de dokter weer vertrokken. Ze komt uit Denemarken zegt ze met een grote lach op haar gezicht, over een paar jaar kan je dit ook verstaan. Ze legt uit wat de dokter vertel heeft, alles word netjes verbonden met een drukverband, dit is alles wat ze er nu aan kunnen doen. Duim voorlopig omhoog houden en morgen weer terugkomen voor een nieuw verband. En het belangrijkste voorlopig mag je er niks mee doen.

Ondertussen voel ik mijn duim lekker kloppen en heb het gevoel dat hij een keer zo groot is. Ik heb geluk dat Mariska hier af en toe bij de thuiszorg werkt, ik moet nog even douchen!!!!!!!!!!!!!!

maandag 28 oktober 2013

Wat er zoal gebeurde deze week

Vorige week zijn we begonnen met een concert. Jesse zit sinds drie weken op drum les en hij mag nu al mee doen aan een optreden in de muziek school. Drie weken lang gaat hij twee keer in de week naar de muziekschool en twee keer in de week heeft hij op school les. Hij speelt de drum en verschillende andere slaginstrumenten


Hij heeft nog verschillende keren gespeeld deze avond, het was erg leuk om te zien.

Dinsdag was ik net Finn naar bed aan het brengen toen Jesse boven kwam. Papa, het licht in de woonkamer en in de keuken doet het niet meer. Verdorie al weer niet, denk ik. Het is nu al de vijfde keer van het jaar. Ik ga maar eerst even bij de buren vragen of deze stroom hebben, ik heb geen probleem zegt Katherina. Oké, dan moet ik het een en ander even controleren. Een half uur verder, en ik heb alles dubbel gecontroleerd, ik kan niks ontdekken wat verkeerd is bij ons, ik snap er geen reet van. Ondertussen heb ik de koelkast naar voren getrokken en die weer voorzien van stroom vanuit een ander deel van de kamer. De jongens zijn  zo slim om het internet gebeuren en de tv weer aan de praat te krijgen met diverse verlengsnoeren, wat moeten pubers zonder internet en tv !!!!!

Ik heb de kaarsjes maar weer uit de kast gehaald.
Terwijl ik de kaarsjes maar weer aansteek zie ik twee auto´s, met groot licht, de straat inrijden. Ze stoppen bij een meterkast waar onze stroom ook vandaan komt. Ik weet ondertussen waar hij staat!!! Ik zeg tegen de jongens dat ik even buiten ga kijken hoe het nu in elkaar steekt. Terwijl ik bij de monteurs aan kom is er al een buurman, van een paar huizen verder op, ook al aanwezig. Hej Ruud we missen een fase zegt hij. Oké nu wordt het een en ander duidelijk. Er komt nog een andere buurman aan lopen die ook stroom krijgt van uit deze kast, is het weer zo ver zegt hij, ik wordt er een beetje moe van. Terwijl de monteurs het een en ander controleren en zo nu en dan het hele straat, ongeveer 10 huizen, uitschakelen. Staan wij gezellig te praten. De monteurs zijn tot de conclusie gekomen dat er een draadbreuk is. Ze vertellen ons dat ze een noodkabel gaan aanleggen, deze moeten we alleen even ophalen vertellen ze ons. Ik heb niet verstaan waar ze naar toe moesten rijden, maar ik weet alleen dat het anderhalf uur zou duren voordat ze weer terug kwamen. Toen wij om 11 uur naar bed gingen waren ze net bezig met de kabel aan het uitrollen. Tot op heden ligt de noodkabel er nog steeds, maar is de stroom niet meer uitgevallen. Wanneer ze de oude kabel gaan opgraven weet ik niet, we zullen het wel merken als de stroom er weer vanaf gaat.

Finn heeft ondertussen uitgevonden dat je heel goed kan innebandy spelen op ons terras. regelmatig vraagt hij ons of we zin hebben in een wedstrijd. Maar ik wil wel winnen hoor zegt hij dan.

Ennnnnnn
Weg is de bal.
Hij weet de bal al lekker te raken. Mariska verteld later dat hij dit vaak speelt op de dagis, er is een nieuwe begeleider die het geweldig vind om dit met de kinderen te doen.

Er is ook een sleehondenrace in de bossen gehouden. Omdat er nog geen sneeuw ligt wordt er geracet met een kar achter de honden. Ook waren er mensen die met een hond en een fiets de race gingen doen of al joggend met een hond. Wij hebben diverse starts gezien van mensen die het parkoers gingen afleggen met de fiets en een hond. Het is geweldig om te zien hoeveel zin de honden hebben, ze staan vol met adrenaline en willen zo snel mogelijk vertrekken. Er kwamen, ongeveer, 250 honden aan de start verdeeld over twee dagen.

De honden staan te stuiteren.
Finn had besloten dat hij dit ook wel met Billy kon doen.
Alleen Billy zag dit niet zo zitten.
De kat was ook weer een tijdje uit het zicht verdwenen, Deze bleek later in een boom te zitten en, volgens de rest van de familie, durfde ze er niet zelf uit te komen. Of ik even wilde gaan kijken, je ben toch brandweerman geweest papa zegt Finn tegen me.

Ze zat niet zo heel hoog.
Hoe gaan we dit oplossen Spiderman!!!!!
Ik heb een ladder gehaald en heb haar uit de boom gehaald. Dit hebben we goed gedaan papa zegt Finn

zondag 20 oktober 2013

Elandenjacht

Afgelopen maandag is het jacht seizoen op elanden begonnen. Er was zelfs een live verlag op de radio. Al fluisterend werd er verslag gedaan over de elandenjacht en binnen het uur was de eerste eland geschoten. Ik vond het geweldig om er naar te luisteren, op spannende momenten werd zelfs de muziek onderbroken om verslag te doen van de jacht.

Mijn collega, Anders, doet dit jaar voor het eerst zelf ook mee aan de elandenjacht. Hij heeft de afgelopen zomer zijn licentie gehaald en is nu officieel jager. De laatste paar weken was hij ook druk bezig met de voorbereidingen voor de elandenjacht. Er moest warme kleding en schoenen gekocht worden en de jagers gingen zelfs naar het jachtgebied om het een en ander te snoeien. Te snoeien zeg ik tegen hem? ja, we moeten wel een knap schootsveld hebben. De jagers zitten in zogenaamde jagersstoelen. Dit zijn plateau´s die ongeveer 2,5 meter hoog zijn zodat er een goed overzicht is op het gebied. De jagers mogen vanaf deze stoelen hun eland schieten. Omdat er meerdere stoelen in het gebied staan mogen de jagers alleen in een bepaalde richting schieten zodat ze hun collega jagers niet kunnen raken. Anders zit met 8 andere jagers op nog geen 10 kilometer van ons vandaan. Normaal worden de elanden met honden opgejaagd, alleen hier is dat niet mogelijk. Hier worden de elanden gewoon door de jagers zelf opgejaagd richting de schutters. Anders vertelde dat er ook wolven in het gebied zitten en een aantal jaar geleden hebben de wolven een hond aangevallen en gedood. De jagers hebben toen besloten om zelf de elanden op te jagen.

In het gebied waar Anders jaagt  mogen dit jaar 4 elanden geschoten worden. 2 kalven en 2 volwassen dieren. Even verderop waar wij wonen, nog geen 2 kilometer hier vandaan, mogen 6 elanden geschoten worden 3 kalven en 3 volwassen dieren.

Er is ook genoeg aandacht voor de elandenjacht in de krant; jagers konden zelfs hun foto´s opsturen. Hier zijn er een paar. De foto´s komen van de site van nwt.se


In het linker rondje is de, renende, eland te zien. In het rechter rondje zit de jager hem op te wachten. Klik op de foto om de foto te vergroten, zo kan je het iets beter zien.
Met deze foto als resultaat.
Hier wordt de eland ontdaan van zijn ingewanden voordat hij naar de jagersstuga vervoerd word
Er is ook tijd voor soep en eten.

Iedere jagersstoel heeft zijn eigen nummer en om de paar uur wordt er van stoel gewisseld om iedreen gelijke kansen te geven.

Ombouwen

Gisteren heb ik de kachel weer omgebouwd. We zijn weer aan het stoken op Pallets. Dit betekend voor mij dat ik, een dagelijkse, controle van de temperatuur, van het warme water, een aantal maanden niet meer hoef te doen. Normaal als ik terug kwam van mijn werk controleerde ik altijd even de temperatuur van de kachel (douchen vinden we wel lekker met warm water). Als de zon, voor het verwarmen van de zonnecollectoren,  genoeg had geschenen dan hoefde ik niks te doen, maar als de zon te kort of helemaal niet had geschenen dan moet de kachel met hout opgestookt worden. Nu werkt het "gewoon" net als in Nederland. Alleen stoken we niet op gas maar op Pallets.

Tevens heb ik een lamp boven de kachel gemaakt, nu heb ik wat meer zicht als ik de kachel aan het schoonmaken ben.

donderdag 17 oktober 2013

UPDATE

Zojuist, 22.15 uur, de hond uitgelaten. Er kwam natte sneeuw naar beneden. Conclusie: we waren/zijn niet te vroeg met het wisselen van de banden, maar precies op tijd.

Welterusten allemaal.

De allerlaatste voorbereidingen zijn getroffen.

De oorspronkelijke inwoners van dit land zijn de laatste degen een beetje onrustig. Een groot aantal mensen kijkt buiten naar de donker wordende hemel, of naar het weerbericht, en maakt zich niet druk. Maar de andere helft, die ook buiten of naar de tv heeft gekeken, is druk bezig om de laatste zaken op orde te stellen voor dat de echt gaat winter beginnen.

Het halfjaarlijkse bandenwissel ritueel is weer begonnen!!!!

De laatste paar dagen is het wat kouder geworden en het is gaan regen, de dag temperatuur is rond de 6 graden overdag en s´nachts is het net onder het vriespunt. De voorspellingen zijn dat het wat kouder gaat worden met nog wat regen, en dan krijg je blödsnö (natte sneeuw).

Het laatste wat hier nog moet gebeuren, voor de winter echt begint, is het wisselen van de banden van de auto´s. Dubbdäck en/of vinterdäck (spijkerbanden en/of winterbanden) mogen vanaf 1 oktober tot en met 15 april onder de wagen gemonteerd worden. Het rijden op dubbdäck en/of vinterdäck is verplicht vanaf 1 december tot en met 31 maart. Of zodra winterse omstandigheden zich voordoen.

Afgelopen dinsdag heb ik, onder Mariska haar wagen, de winterbanden laten monteren. Deze laten we wisselen, bij een bandenbedrijf, omdat deze auto wat hoger is en de moeren moeten op een bepaald moment vast gezet worden. Deze momentsleutel heb ik zelf (nog) niet. Mijn auto heb ik gisteren gewisseld met dubbdäck. De een zegt dat het verstandig is om nu al alles te wisselen en de ander zegt dat het nog iets te vroeg is. Ik, ik hou er van om op tijd klaar te zijn.

De weersverwachtingen veranderen steeds. Vanochtend was op de radio dat er in het noorden van Värmaland blödsnö gevallen was. En als het in het noord blödsnö valt hoeft het nog maar een klein beetje naar het zuiden te zakken voor dat wij aan de beurt zijn. Te vroeg of niet, wij zijn er nu echt klaar voor. Laat de winter maar beginnen!!!!!!


zondag 13 oktober 2013

Heerlijk weer.

We hebben de laatste dagen heerlijk weer. S´nachts is het tussen de -1 en -5 en overdag is het rond de 14 graden met een heerlijk zonnetje. Zo kunnen we de laatste klusjes doen voor dat de winter echt van start gaat.

Hier wordt nog hard gewerkt om ....................

We moeten weer hard werken he mama
............. de laatste bloembollen in de tuin te doen.
Waar we nu nog op zitten te wachten is de sneeuw dan kunnen we weer lekker gaan skiën. Volgens de weer berichten gaat er eind van de week al wat vallen. Hierbij horen natuurlijk ook de pepernoten (vinden wij), deze zijn alleen hier niet te krijgen. Dus als je je eigen geroepen voelt geneer je niet, stuur de pepernoten rustig naar ons op, wij weten er wel raad mee.

zaterdag 12 oktober 2013

Verkeerd besteld

Rens heeft het al een tijdje over dat hij een Dolby Surround systeem wil hebben voor zijn tv en playstation. Van de week kwam hij bij me en vertelde me dat hij er eentje had uitgezocht. Dit word hem papa, wil je hem bestellen, hier is het geld. Hij had er goed over na gedacht, want het eerste wat ik zou vragen of hij genoeg zakgeld hier voor had. Hij moest besteld worden bij een elektronicawinkel, deze winkel heeft meerder vestigingen in Zweden en we hebben er al meer gekocht. Weet je zeker dat het de juiste is vraag ik aan Rens, ja hoor dit moet hem worden zegt hij tegen mij. Twee dagen later krijg ik een sms dat ik hem kan ophalen bij de ica (de plaatselijke AH). Zodra ik thuis ben word meteen de doos opengemaakt en begint hij het een en ander uit te pakken. Iets wat ik normaal nooit doe doe ik nu wel, ik pak de handleiding. Ik weet niet waarom ik dit doe, ik ben tenslotte Hollander. Normaal installeer ik het een en ander, ga het uitproberen en als het niet werkt ga ik een keer kijken in de handleiding. Stop maar met uitpakken zeg ik tegen Rens, je hebt het verkeerde besteld. Je hebt een surround systeem voor een radioversterker gekocht en niet voor een TV. Met een grote teleurstelling word het een en ander weer ingepakt. Samen met Mariska en Rens overleggen we wat we er mee gaan doen. Moeten we het terug sturen en iets nieuws bestellen of moeten we naar een van de winkels rijden, de dichtstbijzijnde is voor ons in Karlstad. Rens wil hem graag hebben dus besluiten we dat ik met Rens en Jesse naar Karlstad ga omdat we nog meer spullen voor de jongens nodig hebben.

Het ruilen was geen enkel probleem. Rens had ondertussen een nieuwe uitgezocht en hij heeft voor een 3D blueray speler gekozen met 5 mooie kleine boxen. Niet speciaal voor de 3D, hij heeft hier niet de juiste tv voor, maar deze viel in zijn budget. Nadat hij had uitgelegd aan de verkoper wat hij er precies er mee wilde gaan doen moesten we nog twee extra kabels kopen om zijn playstation ook te kunnen aansluiten op het systeem. Ondertussen hebben we het systeem in zijn slaapkamer geïnstalleerd. En ik moet zeggen, ik ben jaloers op hem. Niet zo een klein beetje jaloers maar echt jaloers. Wat een mooi geluid, het is net of je in een bioscoop zit, prachtig gewoon.

Ik heb dus de stoute schoenen aan gedaan en, nee ik heb niet aan Mariska gevraagd of ik er ook een mag kopen want daar weet ik het antwoord al op, maar ik heb aan Rens gevraagd of het niet beter was als we het systeem in de woonkamer neer konden zetten. Hij keek me lachend aan en zei, nee papa spaar er zelf maar voor, dat moet ik ook doen (dit zeg ik ook altijd tegen de jongens). En hij heeft gelijk, hij heeft er hard voor gespaard en ik gun het hem van harte. Maar ik moest het gewoon even proberen.

Nieuw kantoor.

Finn heeft zo ondertussen, nagenoeg, het hele huis als zijn eigendom toegeëigend. Overal liggen tekeningen, tekenspullen, plakband en lijm. Je kan nergens meer zitten, lopen of iets neerleggen of er ligt wel iets van Finn. Hij moet een tafel voor zijn eigen hebben zeg ik tegen Mariska, dat lijkt me een top idee zegt ze. Op mijn werk had ik het er over dat ik opzoek was naar een tafel. Ik heb nog wel een bureau staan zegt Mina. Nou dan kom ik die ophalen dan heeft Finn zijn eigen plek.


 Finn kon niet wachten tot dat hij staat en er moest meteen aan gewerkt worden natuurlijk. Finn noemt het zijn nieuwe kantoor, hoe hij er op komt weten wij niet.

Eerste wedstrijd van het jaar.

Gisteravond is de eerste ijshockey wedstrijd van de nieuwe competitie gespeeld. We praten nu over de grote jongens, Rens heeft besloten dat hij het voorlopig alleen bij het voetballen houd. Het was gezellig druk, het is echt een familie uitje hier. Van jong tot oud is aanwezig. Dit keer was ik alleen met Finn heen. Hij heeft ongeveer 5 minuten bij me gezeten en toen zag hij vriendjes van de dagis, hij heeft zich de hele avond heerlijk vermaakt, alleen voor wat eten en drinken kwam hij nog bij mijn langs.

Hier zijn de banken nog leeg, wij waren op tijd, maar niet veel later zat alles vol.
In de pauze kwam Finn er achter dat zijn (grote vriend zoals hij het zelf noemt) begeleider van de dagis er ook was, toen kwam hij helemaal niet meer terug. Hij werd verwend met chips en koek
Het was een harde wedstrijd, er werd goed gestreden voor de puk. Er waren ook veel opstootjes, het leek wel een finalewedstrijd. Spectaculaire knok partijen, op het ijs natuurlijk. Om 10 uur s´avonds wast de stand 6-6 en dan komt er een verlenging van twee keer 5 minuten. Ik heb deze niet kunnen zien, Finn trok het niet meer. Papa mogen we naar huis, vroeg hij. Ik heb genoten en Finn heeft een fijne avond gehad met al zijn vriendjes.

In de pauze hebben we lekker een worstenbroodje gegeten
Hier zijn de heren nog aan het inspelen.
Dit jaar wil ik nog met Rens en Jesse naar Karlstad voor een ijshockeywedstrijd., Deze club is vorig jaar landskampioen geworden, dit schijnt echt spectaculair te zijn.

dinsdag 8 oktober 2013

Zelf geregeld.

Even goed om te weten:
Onze kinderen gaan gewoon met de fiets naar school, gewoon zoals ze gewend waren in Nederland. Rens moet 1,5 kilometer fietsen en Jesse 3,6 kilometer. Als het heel slecht weer is brengt Mariska ze naar school, even afkloppen, dat is de laatste tijd niet meer gebeurd.

Het is hier normaal dat, de schoolgaande kinderen, met de bus naar school gebracht worden. Hiervoor gelden natuurlijk wel een aantal spelregels. Een spelregel, in Filipstad, is dat je meer dan 3 kilometer van school af moet wonen.

Afgelopen winter heeft Mariska de jongens naar school gebracht en weer opgehaald, er lag zoveel en zolang sneeuw dat dit niet te doen was op de fiets. Mariska was in de gelegenheid om dit te doen omdat haar schoolrooster gunstig was ten opzichte van het halen en brengen van de jongens. Ik moet er wel bij zeggen dat Mariska vond dat ze een taxi bedrijf runde, ze waren namelijk niet op de zelfde tijd uit en dan rijd je nog wel eens op en neer. Heel af en toe moesten de jongens lopend naar huis, omdat het niet anders kon.

Zelf geregeld:
Mariska gaat naar een nieuwe school met andere tijden. Jesse heeft deze tijden bestudeerd en is tot de conclusie gekomen, als Mariska hem brengt naar school, hij heel vaak terug moet lopen en/of lang moet wachten voordat iemand hem ophaalt. Daar heb ik geen zin in, zegt Jesse tegen Mariska. Nou dan moet je gewoon fietsen zegt Mariska tegen hem.

Van de week heeft, hij zelf, aan de juf gevraagd of hij niet door de schoolbus opgehaald, maar natuurlijk ook weer teruggebracht, kon worden. Met een grote glimlach zei hij vanmiddag dat hij, vanaf morgen, met de bus naar school gaat. Ik vind het prachtig dat hij dit helemaal zelf heeft geregeld. Er is maar 1 grote MAAR, Jesse is geen ochtend mens. Het duurt even voordat hij beneden is. Zijn wekker staat normaal om 7 uur maar nu moet hij een half uur eerder zijn bed uit, wil hij op tijd zijn voor de bus. De bus staat namelijk om 7.35 uur voor de deur, en hij wacht niet zo lang want hij moet nog meer kinderen ophalen. Er is overigens maar 1 dag dat hij even langer moet wachten op school voordat hij naar huis gebracht word. We gaan het meemaken.

Dit heb ik even goed geregeld voor de winter hé papa, zegt Jesse. Ik vind je een topper Jesse.

Voor de opa´s en oma´s die over Rens inzitten. Hij heeft een regenpak beneden in de kelder hangen. Als het erg slecht weer is laat hij zich wegbrengen door zijn moeder en gokt er op dat het s´middags mooi/beter weer is. Als ik nat ben als ik terug kom stap ik eerst wel even onder de douche zegt hij tegen ons.

zondag 6 oktober 2013

Weer een week voorbij

Deze week is weer voorbij geschoten en eigenlijk is er niets bijzonders gebeurd. Ik moest de hele week werken en Mariska gaat naar school. Ze is twee keer gebeld om te komen werken, maar ze kon maar 1 keer, de andere keer had ze al een afspraak.

Spiderman.
Ik heb al een keer geschreven dat Finn zich dolgraag verkleed als Spiderman. Het maakt hem niet uit waar we naar toe gaan het Spidermanpak gaat aan. Of, zoals vandaag, we wandelen lekker in het bos. Finn heeft een rugzak mee en vertelde ons dat er drinken maar ook zijn knuffie in de rugzak zit. Halverwege het bos, bij een bankje, moest hij even zitten. Zo even wat drinken en dan, dan trek ik mijn Spidermanpak aan zegt Finn. Nee he, zegt Rens, heeft hij zijn Spidermanpak ook al hier mee genomen. Nou zegt Finn, Spiderman heeft zijn pak ook overal mee, dus ik moest hem ook meenemen. Wij vinden schitterend dat hij er zo bij wil lopen, maar het volgende vinden we wat minder leuk.

Hij klimt gewoon op een kast

Het was schitterend buiten.


Finn is ook helemaal gek op koken. Als een van ons in de keuken staat te koken gaat Finn ook groente snijden en mogen we het later, gezellig, samen met hem opeten.

Het ziet er weer heerlijk uit Finn.
Smullen maar.
Als je zelf kookt is het altijd lekkerder papa
Je mag opscheppen hoor mama
En als je zo hard gewerkt hebt de hele dag, dan ben je s´avonds best wel moe.
Hij slaapt gewoon voor de computer, het filmpje van Fåret Shaun is iets te veel van het goede.
Geen foto maken papa.
Afgelopen vrijdag was het Kaneelbullardag. Ze hebben hier wel meer van zulk soort dagen, niks mis mee. Ze zijn heerlijk en wij doen natuurlijk mee aan deze, commerciële, traditie.

Deze foto heb ik op mijn werk gemaakt, maar we hadden ze thuis natuurlijk ook.
Hergebruik.
In Nederland had ik een aantal collega's en familieleden die van alles bewaarde, je weet maar nooit zeiden ze altijd tegen mij, je zal het maar net nodig hebben. Ik daar in tegen gooide oude en/of dingen die stuk waren gewoon weg. Als ik weer zoiets nodig heb dan koop ik het wel weer was mijn motto. Hier in Zweden heb ik de zelfde nijgingen als mijn familie en collega´s. Bewaren en repareren is hier het motto geworden. Dit komt meer omdat je hier niet zomaar even iets haalt bij de doe het zelf zaak. We hebben er hier wel een doe het zelf zaak maar die heeft niet alles en hij is schreeuwend duur. Maar buiten dat het is eigenlijk nog leuk ook als het lukt om iets weer te maken. Simpel voorbeeld:

Dit is een onderdeel van een regenpijp, er zat een scheur in en deze heb ik weer gemaakt (weer dicht gesmolten met een soldeerbout).
Hier zie je het onderdeel zitten, het is het verloop van grijze pijp naar zwarte pijp.