Afvallen / aankomen.

Dat ik in Januari begon met het bouwen van de stuga, tot aan de zomervakantie, was ik z´n 12 kilo afgevallen. Daar was ik best wel een beetje trots op. Nu is daar weer een paar kilo aangekomen natuurlijk, maar ik voel me goed. Ik weg nu rond de 86 kilo en dat probeer ik zo te houden.

Rens daarin tegen is, vanaf Februari tot heden, 22 kilo aangekomen, van 70 kilo naar 92 kilo. En nou hoor ik je al denken, 22 kilo jeejte wat is er aan de hand. Eigenlijk niet zo veel. Hij is niet ziek ofzo Hij gaat iedere dag naar de gym om daar keihard te trainen. Hij eet een aantal keer per dag extra, een bord vol met kip en pasta, en dan eet hij met ons ook nog warm eten mee. Ik moet eerlijk bekennen hij heeft een mooi lichaam gekregen en hij zorgt er goed voor. Als hij, in zijn onderbroek, door de woonkamer loopt zie ik dat Mariksa naar hem kijkt en dan begint ze te glunderen Dan kijkt ze naar mij maar dan verdwijnt dat glunderen heel snel van haar gezicht.

Ik vraag me af waarom eigenlijk................

Afgelopen week.

We hebben al een aantal weken mooi weer, en daar genieten we dan ook volop van, als we terug komen van ons werk. lekker effe weg met de kano of een stukje fietsen.

Die kant op papa

Finn wist een plekje waar goud zou liggen hij had zijn emmer, schepje, potje en zeef meegenomen zodat we meteen konden beginnen met goud zoeken.

De Caravan is nu ook overgeschreven op een Zweeds kenteken, dit heeft overigens wel wat voeten in aarde gehad. Om een lang verhaal kort te maken. De oranje reflectoren aan de zijkant moesten oranje lampjes worden en de witte lampjes aan de voorkant moesten witte reflectoren worden. Maar het is nu gelukt. En dan krijg je de spullen zo opgestuurd:

In het karton wat uitsteekt zit het nieuwe kenteken wat op de caravan moet en onder in de brievenbus lag de kenteken-papieren incl. de overschrijvings-papieren als je de caravan weer gaat verkopen. Dus als je kwaad wil..........

Het oude kenteken en het nieuwe kenteken.

We hebben een hond(je), maar Finn is als de dood voor andere honden. Nu wil het geval dat, de mevrouw die onze hond knipt, een nest pupies heeft. Dus Marika dacht dat het wel wijs was om met Finn heen te gaan en hem een beetje aan andere honden te laten wennen. Het was geen probleem dat ze langs kwamen.

Finn gaat wer langs als ze wat groter zijn, hij vond het geweldig.

Een paar weken geleden had ik mijn vader gesproken en die vertelde dat hij windows 10 had geinstalleerd op zijn computer, een fluitje van een cent zegt hij. Dus ik dacht, als hij het kan moet het voor mij helemaal een eitje zijn. Maar omdat de computer van Mariska is en ze hem gebruikt voor haar werk kan ik dus niet zomaar effe windows 10 gaan installeren. Als het fout gaat heb ik het gedaan natuurlijk. Na een bedenktijd van een aantal weken hebben we toch besloten om het maar te doen.

Gisteren was het zo ver. Toevallig staan Rens en Jesse ook in de keuken en ik vertel ze heel trots dat ik Windows 10 op de computer ga instaleren. Dit wordt de eerste computer met Windows 10 hier in huis, ik ben benieuwd zeg ik tegen hun. Rens en Jesse kijken elkaar aan en beginnen een beetje te lachen. Wat lul je nou man, wij hebben het al weken op de computer en het werkt perfect. Daar gaat mijn trotse gevoel...... Na twee uurtjes staat Windows 10 er op en alles werkt perfect.

Vakantie!!!

En hij is alweer voorbij, vandaag heb ik alweer mijn eerste werkdag achter de rug, maar we hebben wel het een en ander gedaan natuurlijk.

Vlak voor de vakantie hebben we het pad weer oplaten knappen omdat, als we naar boven rijden met de auto, de stenen om je oren vliegen.

Oude situatie met grove stenen

Nieuwe situatie met wat fijnere stenen.

Nu liggen er wat fijnere, platte, stenen die wat dichter op elkaar liggen. Nu is het bijna onmogelijk, het lukt Mariska wel natuurlijk, om te slippen met je banden.

Ook zijn we een weekje er tussen uit geweest. Eerst naar Kolmården, naar een camping en een dierentuin. Het was een niet zo een gezellige camping. Iedereen stond netjes op een rij en bleef, net zo als ons, een paar dagen. Eigenlijk om alleen de dierentuis te bezoeken en dan weer verder te trekken.

Maar we hebben ons wel vermaakt daar,

Jesse en ik hadden een Sagway gehuurd, en dat is wel effe wennen moet ik je eerlijk vertellen.

Effe golfen.

Jesse vertrouwde mij niet mnet het schrijven van de punten

De dag dat we de dierentuin gingen bezoeken hadden we heerlijk weer, tevens was er in de dierentuin een pretpark.

De linxs

En Bamse (in het geel), de kinderheld

Beren,

En Tijgers en nog veel meer.

En dan weer samen in de achtbaan.

Na een paardagen zijn we naar een oude vertrouwde camping in Marianelund gerenden, Spilhamarscamping, een aanraader voor jong en oud. Voor dat we emigreerde zijn we hier al een aantal keren geweest en nu hebben we weer genoten van de gastvrijheid van Johan en Annie.

We hadden wer een heerlijk plekje.

Lekker gezwommen

Hier springt Jesse van de duiktoren.

Ook zijn we weer bij Pipi en Emil wezen kijken (Astrid Lindgrensvärld).

Pipi

En samen op de foto met Emil

Na een weekje waren we weer thuis en kregen we bezoek van opa en oma Kaandorp. Het weer was die week niet optimaal , maar we hebben het beste er van gemaakt.

Eten met oma.

En met opa.

Finn was, tijdens het spelen, hard op zijn elleboog gevallen, en je raad het al een dag later kon ik met hem naar het ziekenhuis om foto´s te laten maken. Finn en ik zijn alleen heen gegaan, het is een uur rijden naar het ziekenhuis.

Daar zit hij dan te wachten op de dokter.

Er bleek gelukkig niks aan de hand en na een uur of twee konden we weer huiswaard keren.

In de laatste week zijn we naar Stockholm gegaan, we moesten nieuwe ID kaarten hebben. Deze moeten wij aanvragen bij de Nederlandse ambasade. Dus samen met Rens heb ik Opa en oma op het vliegtuig gezet en Mariska volgde later, samen met Finn en Jesse, met de trein vanuit Karlstad.

Finn vond het prachtig

Wachten op de volgende verbinding.

Rens en ik hebben lekker in de auto gegeten.

We hadden een hostel geboekt, dit hadden we nog nooit gedaan en eigenlijk wisten we niet wat ons te wachten stond.

Wel wisten we dat de hostel een boot was, we hadden twee kamers geboekt die, achteraf, vreselijk warm en gehorig waren. We hadden de volgendendag s´middags een afspraak bij de ambasade, We moesten eerst nog effe opzoek naar een fotograaf voor wat pasfoto´s nadat we dat gedaan hadden bleek de ambasade 100 meter verderop te liggen, maar we waren veel te vroeg natuurlijk. Toch even aanbellen of we nu niet terrecht konden. Nee meneer het zit vandaag helemaal vol, u moet gewoon vanmiddag terug komen. Nou tot vanmiddag dan, dan gaan we eerst wat leuks doen. Na 20 meter komt Mariska een leuke kledingzaak tegen, en ze kijkt me aan, ze weet dat het niet werkt als je met 4 jongens op stap bent, ik wil toch even kijken zegt ze en wacht ons antwoord geeneens af. Na een paar minuten komt ze alweer naar buiten, nou dat schiet lekker op denk ik. De ambasade heeft me gebeld, we kunnen nu heen er is een gezin niet opkomen dagen. Top, denk ik.

Nadat we klaar waren hebben we lekker de toerist uitgehangen. Diverse dingen bekeken en musea bezocht.

Het zee aquarium

 En eigenlijk wat het meeste indruk op ons gemaakt heeft is het Vasa Museum. Vasa is een oorlogsschip die op zijn eerste vaart 10 augustus 1628, na 1300 meter varen, zonk. Na 333 jaar is het schip geborgen en, om het simpel te zeggen, een museum omheen gebouwd. Het schip is zo goed bewaard gebleven dat zelfs gereedschap, zeilen, eten en menselijke reseten incl. kleding bewaart is gebleven.

Als je nog eens in stockholm komt is dit een aanraader om naar toe te gaan, Het Vasamuseum.

Natuurlijk hebben we ook allerlij klusjes nog gedaan rondom het huis, het is hier nooit af.

Finn zijn stuga geverfd, deze moet geel een rood worden.

Terras gemaakt.

De boel opgeruimt.

Een bord geplaatst.

Morgen gaat ze weer open!!!

En nog een paar dagen bezoek gehad van oude buren, Lex en Marjolein.

En nu? Zoals ik begon met dit stukje, ik ben weer aan het werk, de jongens hebben nog twee weken te gaan van hun tien weken vakantie periode en Mariska moet zich ook volgende week op school melden om te kijken waar ze les moet gaan gaan geven en al haar nieuwe collega´s te onmoeten