Ik kom terug van mijn werk en ik heb besloten dat ik een stukje ga hardlopen in het bos. Ik kleed mij om en kom de trap af naar beneden, en daar staan Finn op me te wachten. Vad ska du göra papa, vraagt hij aan mij. (wat ga je doen papa) Ik ga een rondje hardlopen in het bos, zeg ik tegen Finn. Kan jag följa med, zegt Finn tegen mij. (kan ik met je mee). Nee zeg ik tegen hem, het rondje is te groot voor jou. Aaahhh papa alsjeblieft, hij kijkt mij zo lief aan dat je hart bijna smelt. Natuurlijk kan je mee zeg ik tegen hem, kleed je ook maar om.
Dicht bij ons is, in het bos, een sportcomplex gebouwd. Hier kan je in de zomer hardlopen en mountainbike en in de winter kan je er langlaufen. Er liggen verschillende parcoursen van verschillende afstanden.
Als Finn en ik gaan beginnen aan ons rondje van drie kilometer vertel ik tegen hem dat we de rode bordjes moeten volgen, het is net een puzzeltocht. We beginnen met lopen, en Finn rent van het ene bordje naar het andere bordje en hij blijft maar babbelen. De gene die al bij ons zijn langs geweest weten dat hier niks vlak is, zo ook in het bos waar we nu aan het lopen zijn. Er zitten pittige klimmen in, maar als je een klim gehad hebt dat je weer ontspannen naar beneden rennen en je klaar maakt voor de volgende klim. Finn is drie keer gestopt om even bij te komen, een top prestatie voor een jongetje van bijna vijf jaar.
Het gevolg is nu dat hij mij overdag op mijn werk belt om te vertellen dat we s´middags weer naar het bos gaan om te trimmen!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten