Had ik het maar langer iets volgehouden.

Rens vraagt al een week of twee of ik weer mee wil gaan mountainbiken in het bos. Iedere keer als hij het vroeg kon k niet omdat ik druk aan het klussen was rondom het huis. Vandaag kwam hij weer bij me, hé slappe als je bang bent dat je me niet bij kan houden kan je dat ook gewoon tegen me zeggen. Hmmm daag je je vader uit vraag ik hem. Nee, ik ga fietsen en als je denkt dat je me bij kan houden ga je met me mee zegt Rens. Oké Ik ruim mijn spullen op en dan gaan we.

Nog geen 10 minuten later zitten we op de fiets, en 2 minuten later fietsen we al in het bos. Ik merk dat Rens een spelletje met me speelt, iedere keer als ik naast hem probeer te komen versnelt hij en houd dat tempo dan vast. Dat is niet zo erg ik hou wel van een wedstrijdje. In het eerste gedeelte zitten al wat behoorlijke pittige klimmetjes en ik weet ondertussen waar ik mijn rust momenten kan/moet pakken, maar het tempo blijft te hoog. Als ik na nog een klim bijna begin in te storten roept Rens, kom ouwe of trek je het niet meer. Ouwe, denk ik bij mijn eigen, ik zal je even laten zien wat die ouwe nog allemaal kan. Maar als we een kilometer of drie gefietst hebben ga ik de verzuring al behoorlijk voelen. Ik zie nog net geen sterretjes voor mijn ogen zoals Jeroen begin augustus zag toen hij ook met ons een stukje mee ging fietsen. Uiteindelijk moet ik het opgeven, ik red het niet met dit tempo, het tempo omlaag moet anders hou ik het de laatste 7 kilometer niet vol. Ik roep Rens zeg tegen hem dat we het rustiger aan moeten gaan doen. Met een glimlach op zijn gezicht zegt hij eerlijk, ik hoopte al dat je het snel zou vragen, ik had het ook niet veel langer uitgehouden, nou hoef ik het in ieder geval niet aan jou te vragen. Shit denk ik, had ik het nu nog maar even langer vol gehouden!!!!!

Geen excuus maar wel even goed om te weten. Rens traint twee keer per week voor de voetbal, twee keer twee uur. Dan heeft hij natuurlijk zijn wedstrijden nog. 1 keer per week gaat hij ook nog mountainbiken, als hij zin heeft doet hij 18 kilometer en als hij geen zin heeft doet hij 10 kilometer. Hij wil graag een keer met de buurman (Rolf, volgende week maandag 70 jaar) mountainbiken, alleen hij durft het nog niet aan hem te vragen. Het is niet dat hij verlegen is of zo maar hij wil nog even trainen. Rolf fiets namelijk iedere dag wel. Op de mountainbike fiets hij tussen de 20 kilometer en 30 kilometer in het bos en als hij op de racefiets zit is het tussen de 80 en 120 kilometer. Zelf heb ik het idee dat hij het wel red, maar hij wil nog even verder trainen.

Pappa kan jag få en häst?

Finn praat al maanden dat hij een paard wil hebben. Hij heeft al een keer een hele voorraadkast leeg gehaald en er een bak met water en een bak met wortelen ingezet, zo hier kan het paard slapen zegt hij. Een nadeel is dan dat het een gigantisch rotzooi in de gang is en een voordeel is dan dat we een goed excuus hebben om het een en ander even uit te zoeken. Terug naar het paard, meerdere keren per week vraagt hij wel om een paard en natuurlijk waarom hij geen paard mag hebben. Maar Mariska heeft nu de oplossing gevonden, ze heeft een paard gekocht en niet zo maar een paard, een stokpaard. En deze gaat overal mee naar toe. Hier lopen we gezellig in het bos, vlak bij ons huis. We moeten af en toe zelfs even wachten want dan moet het paard even gras eten.

Middagje Karlstad ??????

Mariska moest vanochtend werken en ik zou alvast een deel van de boven verdieping, buiten, verven. Het was zo warm dat ik het gevoel had dat ik op een bbq stond te schilderen, ik stond op een zwart dak met de zon vol in mijn rug. Na een paar uur had ik het wel gezien en ben andere klusjes gaan doen. Mariska was ondertussen thuis gekomen en we hadden besloten om eerst maar een te stukje gaan lopen in het bos voordat we, met zijn alle, naar Karlstad zouden vertrekken omdat Rens daar moest voetballen. Na ruim een uur lopen zijn we bijna weer thuis. Jesse loopt met Billy achter ons, op eens hoorde geblaf en gegrom. Twee honden die aan het vechten zijn en Jesse staat er midden tussen in en doet zijn best om ze uit elkaar te houden. Ook de eigenaressen van de hond komt er aan, ze is zichtbaar overstuur. Wij rennen terug naar Jesse toe maar het kwaad is al geschiet. Mariska en de eigenaresse van de andere hond halen de honden uit elkaar en ik ontferm me over Jesse, hij houd zijn hand vast. Zijn hand zit onder het bloed en ik zie dat zijn duimnagel er half af ligt, ik zie ook dat er een aantal keren in zijn wijsvinger gebeten is. Hij barst in huilen los, het doet zo´n pijn papa zegt hij.

Ons huis is nog maar tweehonderd meter lopen en ik ga met Jesse meteen naar huis om zijn hand onder de kraan te doen. Mariska praat nog twee tellen met de mevrouw en komt dan ook naar huis. Jesse heeft zijn hand onder de kraan gedaan om alles schoon te spoelen, nu kan je goed zien dat zijn nagel, voor een gedeelte, er af is. Hij bungelt nog aan een stukje vel. In zijn wijsvinger zitten verschillende tandafdrukken. Jesse trekt ondertussen wit weg, het doet zo´n pijn papa zegt hij. Ondertussen zien we dat hij ook een aantal keren in zijn been gebeten is. Wat is wijs, dit hebben we nog nooit mee gemaakt. De artsenpost in het dorp is dicht, het dicht bij zijnde ziekenhuis is een klein uur rijden. Ik bel Nisse, de ex van de buurvrouw, hij is ambulancechauffeur. Ik leg het verhaal uit aan Nisse en hij vraagt waarom ik hem bel en niet 112, kan dat dan voor dit soort gevallen vraag ik hem, dat hoef je in Nederland niet te doen. 112 gebeld, ik wordt netjes te woord gestaan en ze verwijzen ons naar het ziekenhuis in Karlstad.

5 minuten later zit de hele familie zit in de auto naar Karlstad, Rens heeft zijn voetbal spullen meteen maar mee genomen. Onderweg naar Karlstad belt Rens zijn leider en legt de situatie uit en vraagt waar we moeten zijn voor de voetbal. Jeetje wat praat die gozer goed Zweeds zeg, dit had ik nog niet gehoord van hem. Ik luister een beetje mee en ik denk dat ik weet waar het is, het komt goed zeg ik tegen hem. Mariska en Jesse afgezet bij het ziekenhuis en wij naar het voetbalveld, dat natuurlijk aan de andere kant van de stad ligt. Eerst moeten we nog even stoppen voor een pre-pay kaard voor mijn telefoon, deze is ondertussen op. Ik kon het voetbalveld makkelijk vinden en we waren ruim een half uur eerder dan Rens zijn team. Ik had met Rens het een en ander afgesproken hoe we het zouden gaan doen als Mariska weer zou bellen dat ze klaar was in het ziekenhuis.

De wedstrijd was nog geen 10 minuten bezig toen we een berichtje kregen van Mariska, ze waren klaar in het ziekenhuis. Finn en ik weer in de auto en hup weer naar de andere kant van de stad. Bij het ziekenhuis aangekomen vertelde Mariska dat de apotheek in het zieken huis dicht was, we moeten richting IKEA daar is een apotheek die open is, hij moet antibiotica pillen hebben. IKEA dacht ik dat is weer een hele andere kant op, nou ja instappen maar. Na 10 minuten rijden kwamen bij de apotheek en 20 minuten later waren we weer op weg naar Rens.Onderweg vertelde Jesse dat het gelukkig mee viel en dat de verpleger, tijdens een gesprek met Jesse, zo maar zijn nagel er af haalde. Hij was er af voor dat ik het wist zij hij. Gelukkig maar dacht ik, het valt allemaal mee. Al met al zijn Mariska en Jesse ruim 2 uur in ziekenhuis geweest, dit valt nog mee. Wij kennen mensen die drie keer zo lang moesten wachten tot dat ze geholpen werden

Weer bij Rens aangekomen hebben we de laatste 5 minuten van zijn wedstrijd gezien, ze hebben 1-1 gelijk gespeeld. Na dat Rens gedoucht was zijn we maar langs de Mac gereden om even te eten.

Klaar voor de winter.

We denken dat we de komende winter wel warm doorkomen. Van de week hebben we de laatste voorbereidingen getroffen. Ik had 208 zakken met pallets besteld bij de plaatselijke leverancier, en bij deze plaatselijke leverancier is het vandaag bellen gisteren brengen. Het zijn in totaal 4 pallets met, in totaal, 208 zakken pallets. Toen ik thuis kwam van mijn werk hadden Mariska, Rens en Jesse al 156 zakken weggewerkt, ik mocht de laatste 52 wegwerken. Met deze zakken kunnen we ons huis, cv en warm water, warm houden tot ongeveer begin maart denk ik, dan moeten we nog een keer een bestelling plaatsen. 208 zakken is wel het maximum wat we in huis kwijt kunnen.

Finn heeft natuurlijk ook geholpen

De laatste pallet staat bij de fietsen, Jesse had alleen wat commentaar dat hij niet zo goed bij zijn snowboard kan komen.

Natuurlijk stoken we niet alleen op pallets. In onze woonkamer staat nog een openhaard voor wat extra warmte. In de afgelopen periode hebben we hier ook hout voor gezaagd en deze ligt weer in een andere opslagruimte in de kelder.

Ik kan niet de hele ruimte op de foto kunnen nemen, maar links om de hoek ligt nog veel meer!!!!.

In deze ruimte ligt ruim 6 kub aan hout, buiten in een schuur hebben we nog 4 kub liggen. Hierbij is niet de 10 kub hout geteld die we dit jaar gezaagd en gekloofd hebben. Het moet raar gaan als we het koud krijgen denken we zelf. O ja in een hele andere schuur hebben we nog 7 kub hout liggen als reserve, je weet maar nooit.

Nieuwe vrienden

Op de parkeerplaats voor ons huis is altijd wel een plasje met water aanwezig. Trouwe lezers van ons blog kunnen wel herinneren dat we geschreven hebben over onze privé schaatsbaan voor ons huis, nou die plas bedoel ik. De laatste dagen zwemmen daar twee eenden die gistermiddag spontaan bij ons de tuin in kwamen lopen. Finn vond het prachtig, mama, mama, ik heb nieuwe vrienden riep hij naar Mariska.

Finn en zijn nieuwe vrienden.

Rens en Jesse dachten er iets anders over. In de eerste instantie hadden ze Molly, onze kat, geroepen en die vond de eenden wel interessant. Ze durfde alleen niet te dicht bij te komen en bleef op afstand kijken. Omdat dit te lang duurde gingen de heren hun geweer halen, papa we wonen in zweden en volgens ons is het jaagseizoen geopend. Ja dat kan wel kloppen zei ik tegen de jongens ik denk alleen dat je ruzie met je moeder krijgt. Ze keken elkaar aan en wijselijk besloten ze dat ze maar niet gingen jagen.

Het jaagseizoen is inderdaad van de week begonnen. Eerst zijn de beren de klos. In heel Zweden mogen er 300 nog wat geschoten worden. Bij ons inde omgeving worden er 2 geschoten (op de eerste dag waren er in Zweden al 16 geschoten). De volgende die de klos zijn zijn de herten, eerst de heren en een paar weken later zijn de dames en de jonge herten ook aan de beurt. Daarna zijn de elanden aan de beurt.

De vakantie is over.

Na 10 weken is, aanstaande woensdag, de vakantie van de jongens alweer voorbij. Jesse moet zich woensdag ochtend melden op school en Rens moet zich om 12 uur melden. Ze hoeven ieder maar een halve dag naar school. De tien weken zijn voorbij gevlogen zeggen Rens en Jesse.

Laatste bezoek vanuit Nederland.

Er is niet echt iets bijzonders gebeurd deze week, behalve dat Elly en Jan even langs kwamen. Mariska en Elly gingen voorheen altijd samen wandelen op maandagavond en Elly heeft altijd gezegd dat ze, samen met Jan natuurlijk, een keer zou langs komen. Afgelopen week werden we gebeld, we zijn er we staan op de camping in Filipstad. Nou dat is gezellig zegt Mariska kom gezellig lang dan drinken we wat. Niet veel later zaten we lekker aan een borrel en ze hebben lekker bij ons gegeten. Elly en Jan zijn op doorreis. Hun vakantie is in Noorwegen begonnen en nu zakken ze weer langzaam af richting Nederland.

Het was weer gezellig.

Het was maar een kort bezoekje maar het was gezellig. Dank je wel voor alle lekkere dingen die jullie hebben mee genomen.

Sterren aan de hemel

Gisteravond, om 10 uur, liet ik de hond uit en het viel me zo maar op dat er weer sterren aan de hemel staan. Ik kijk om me heen en denk, het is gewoon weer donker buiten. Het was me nog niet echt opgevallen maar de donkere periode is weer in aantocht. Het is alweer een paar maanden geleden dat ik de sterren heb zien schijnen aan de hemel. In de zomer periode wordt het hier alleen maar een beetje schemerig en dan zie je de sterren niet.

Kamperen

Normaal gesproken gaan wij ieder jaar wel een paar keer kamperen, alleen dit jaar komt er niet van. Ik heb maar een handje vol vakantiedagen en die moet ik verdelen over de zomervakantie en de kerstvakantie. De afgelopen week hebben Jitse en Jeroen een paar dagen in de caravan geslapen. Finn vond het zelf een goed idee dat hij ook een paar dagen in de caravan ging slapen. Mama kom je ook in de caravan slapen, tuurlijk zegt Mariska ik ben toch een paar dagen vrij. Zo gezegd, zo gedaan. In een mum van tijd lag alles in de caravan.

Waar blijft mama nou ik moet plassen.

Even lekker een kopje thee voor dat ze gaan slapen.

Jesse wil ook slapen in de caravan.

Rens en ik slapen gewoon in huis. Rens heeft morgen ochtend een voetbal wedstrijd in Deje (ongeveer 40 minuten rijden bij ons vandaan). We moeten om 9 uur vertrekken en de kampeerders willen niet zo vroeg gewekt worden.

Rens en ik hebben zelf het idee om om 6 uur ons bed uit te gaan en dan te gaan beginnen met het maaien van het gras (met de motormaaier), je wil toch dat de campingplaats er netjes bijligt.

Mijn grote vriend is er weer.

Ik kom terug van mijn werk (afgelopen donderdag) en Finn komt de voordeur uitrennen. Papa, papa mijn grote vriend is er weer. Ik begin te glimlachen en weet dat hij Jitse bedoeld. Jitse was hier vorig jaar met Gerda en nu is samen met Jeroen, op de motor, voor een paar dagen bij ons te gast. Ik heb met Jitse en Jeroen samen bij de brandweer in Beverwijk gewerkt en we hebben daar een hele leuke tijd gehad. Het was een leuke tocht vanuit Nederland naar Zweden. Ze hebben de nachtboot van Kiel naar Gotenborg genomen, en dit is ze heel goed bevallen.

Jitse en Jeroen.

We hebben een leuke week gehad. Al hoewel wij ook nog af en toe moesten werken hebben ze hun eigen ook prima vermaakt. Ze zijn er zelf een aantal keren op uit getrokken om lekker rond te toeren en te genieten van de omgeving.

We hebben heerlijk gegrild, onder het toeziend oog van Jeroen was Rens aan het grillen.

De heren hebben ons laatste beetje hout gekloofd, nogmaals bedankt.

En als er gewerkt word helpt Finn natuurlijk ook.

Finn genoot echt van alle aandacht die hij kreeg van Jitse en Jeroen

Samen voetbal kijken met de mannen.

Samen met zijn grote vriend op de motor een rondje rijden.

Rens vond het zo wel goed.

Jitse en Jeroen hebben het vreselijk getroffen met het weer dus er moest natuurlijk ook met water gespeeld worden. Finn gierde het uit, Jesse had Jeroen van de week al een keer nat gemaakt dus die was nu ook aan de beurt.

Jeroen zijn water was op dus Finn ging in de aanval.

Jesse moest er ook aan geloven.

We zijn ook wezen mountainbike, twee keer zelfs. Samen met Jeroen en Rens hebben we de 10 kilometer gefietst, althans we hebben bijna de 10 kilometer gehaald, uhhhh, ik moet wel eerlijk zijn, we hebben bijna de 5 kilometer gehaald. Om precies te zijn hebben we 4,5 kilometer gefietst op het parcours van de 10 kilometer. Jeroen trok het niet meer en moest even zitten. Twee dagen later hebben we het nog een keer geprobeerd, samen met Jeroen ben ik er op uit getrokken en we hebben weer de 10 kilometer parcours gedaan. Dit keer zijn we tot de 8 kilometer begonnen. Als Jeroen nou nog een paar dagen langer was gebleven hadden we de 10 kilometer makkelijk samen gered.

Twee malle Eppie´s

We zijn nog naar een oud oorlogsvliegveld geweest het stelde niet zo heel veel voor maar het was wel leuk om te zien. Er stond ook een oude water pomp en Finn wilde graag even pompen. Ik had zijn speen afgenomen omdat ik een foto wilde maken, zie hier het resultaat.

De heren staan alle twee al te lachen, de foto is al gemaakt, stom van me.

Ik doe niet de lullig, hier het resultaat. 

Iedere avond hebben het Keezen-spel gedaan, Jeroen snapt het nu ook.

Lekker eten bij de uitkijkpost. 

Jeroen was met de jongens het geweer aan het afstellen.

en Jitse was met met Finn aan het tractor rijden.

Er waren ook mindere momenten. De motoren van Jitse en Jeroen zijn diverse keren omgevallen. Niet dat de jongens er onvoorzichtig mee omgaan maar..... De eerste keer zet Jitse zijn motor, in een kuil, op zijn standaard en dat gaat niet kwam Jitse achter. De tweede keer stonden ze geparkeerd en is de standaard door het asfalt gezakt, Jeroen zijn motor tegen Jitse zijn motor en Jitse zijn motor op de grond. Gelukkig zijn ze de rest van de week blijven staan op hun standaard.

Er was wat lak schade en bij Jeroen moeste we de spiegel even maken. Gelukkig viel het allemaal wel mee, maar het blijft zonde..

We hebben een hele leuke week gehad, er waren nog veel meer foto´s maar ik vond het wel even goed zo. Voor de gene die gedesinteresseerd zijn in de andere foto´s, Jitse en Jeroen gaan op eerste kerstdag een, gezellige, ouderwetse dia-avond houden.

Ondertussen zijn de heren weer veilig thuis aangekomen. O, ja willen jullie Sylvia en Gerda bedanken voor alle lekkere dingen die jullie hadden mee genomen, dank je wel.

Wat nu weer !!!!!!!!!!

Ondertussen hebben we hier, qua witgoed, alles vervangen. Dat we hier kwamen wonen hebben we meteen een droger gekocht, de wasmachine hadden we meegenomen vanuit Nederland. Als eerste ging de hier de vaatwasser stuk, toen ging de wasmachine stuk en als laatste hebben we een paar weken geleden de koelkast vervangen. Dan denk je dat je wel alles gehad te hebben. Van de week komt Mariska uit de tvättstuga (washok) in de kelder naar boven lopen. Ruud, de torktumlare (droger) maakt een raar lawaai zegt ze. Wat nu weer denk ik meteen. Ik luister bij de droger en hoor een raar, krakend geluid. Het is net of er een V-snaar aanloopt. Ik haal de deksel er vanaf en start de torktumlare nog een keer. In de hoek zie ik een soort condensator/omvormer achtig iets op de trommel dansen. Ik til het op en het rare geluid is spontaan verdwenen. Hieruit kan je opmaken dat ik geen elektricien ben, maar wel graag iets probeer op te lossen. Ik heb het apparaatje weer vast gezet en de deksel weer terug geplaatst. Weer een klus geklaard.

Voor de gedesinteresseerde, links onder in zie je een soort omvormer/condensator liggen 

Hier zie je hem nog beter. Ondertussen zit hij weer vast en draait de droger weer vrolijk zijn rondjes.

 

Kan je langer blijven?

Mariska werkt,  hier in het dorp, in de thuiszorg. Ze werkt via een rooster op verschillende dagen en op verschillende tijden, overdag, s´avonds en in het weekend. In het begin moest ze er even aan wennen maar nu weet ze hoe de oude tantes het willen en hoe ze reageren, ze heeft best wel lol met ze. Officieel is het een zomerjob en zou ze klaar zijn in de eerste week van september. Van de week kwam haar teamleider haar, maar ook aan een aantal andere dames, vragen of ze interesse had om te blijven werken voor de thuiszorg. Ja hoor zei Mariska dat wil ik wel. Via een systeem kan ze straks zelf invullen wanneer ze beschikbaar is. Dit komt goed uit want ze heeft grootse plannen, ze gaat o.a. een paar dagen in de week verder studeren om de Zweedse taal nog beter te beheerse.