Dag van nationale rouw

Niemand, maar dan ook niemand, in Nederland is ontkomen aan het feit dat er, afgelopen donderdag, een vliegtuig naar beneden is geschoten boven de Oekraïne. Vandaag op de dag van nationale rouw vind ik het gepast om er even bij stil te staan.

Afgelopen donderdag, we waren nog op de camping, kreeg ik een telefoontje van mijn vader. Heb je het nieuws gelezen, vraagt hij. Ja een beetje, zeg ik tegen hem. Heb je gelezen dat er een vliegtuig is neergestort, vraagt hij iets ernstiger. Ja even snel, zeg ik tegen hem. Oké zegt papa, het is hoogst waarschijnlijk dat je neef er in zit maar ze zijn het nog aan het uitzoeken. Shit, is op dat moment het enige wat ik kan zeggen

Op dat moment weet ik nog niet zo goed wat ik met mijn gevoel aan moet. Ondertussen blijven we de berichtgeving over het vliegtuig volgen op het internet en hebben contact met mijn familie. Het word bevestigd Marco zat inderdaad in het vliegtuig. Marco was op de terug weg van Nederland naar Australië waar hij woont , terug naar zijn vrouw Angela. Marco en Angela hadden, voor een paar weken, Nederland bezocht. Angela was al een week eerder terug naar huis gegaan en Marco ging afgelopen donderdag terug naar huis.

Vandaag zitten ook wij voor de tv te kijken hoe de stoet met auto´s van Eindhoven naar Hilversum rijd, een heel indrukwekkende stoet. En als laatste, op RTL4, verschijnt er een lijst met namen, ook die van Marco verschijnt op tv. Dan, dan trek ik het even niet meer.


Hierbij willen wij dan ook Angela, Ome Jan en tante Annie, Marlies met haar familie en de gehele familie Grippeling heel veel sterkte toewensen in deze tijd. 

Marco Grippeling
1966-2014