Het is vandaag op de kop af een jaar geleden dat wij naar Zweden zijn vertrokken

Het is vandaag op de kop af een jaar geleden dat wij naar Zweden zijn vertrokken en daar sta je toch even bij stil. Het maken van onze plannen was al spannend, fantaseren wat we willen gaan doen, waar  we wat willen gaan doen en hoe gaan wet het doen. Vanaf het begin van de plannen om te emigreren hebben we onze jongens betrokken. Deze waren in het begin niet zo erg enthousiast (begrijpelijk natuurlijk) , maar dat sloeg al snel om in heel erg enthousiast. Het stond voor ons al vast dat we dit met zijn alle moesten doen, iedereen moest er achter staan anders heeft het geen zin.

Ons huis in Nederland.
Ons huis, in Nederland, heeft ongeveer een half jaar te koop gestaan en in december 2011 was hij al verkocht, ondanks de dalende huizen markt. We wisten al waar we in Zweden wilde gaan wonen en we wisten ook al welk soort huis we wilde kopen, een typisch Zweeds houten huisje. We hadden afgesproken dat we geen hutje in de bossen wilde, we wilde gewoon aan de rand van een dorp wonen zodat we op de fiets overal naar toe konden.

Gemeentes bezoeken.
In de zomer van 2011 en 2012 hebben we weer verschillende gemeentes in Zweden bezocht om te kijken waar we wilde gaan wonen.  We hadden afspraken gemaakt bij 8 verschillende gemeentes om langs te komen en overal zijn we vriendelijk ontvangen. Gemeentes waar wij, in Nederland, zo iets van hadden dit kan hem wel worden vielen in de werkelijkheid tegen of zelfs heel erg tegen. Filipstad was de meest noordelijke gemeente die we bezocht hadden. Mariska had meteen zoiets van dit is wel wat en ik vond het eigenlijk te noordelijk. Ik weet niet waarom, maar het voelde gewoon zo. De uiteindelijke keuze was tussen twee gemeentes en voor ons was Filipstad de meest aantrekkelijke gemeente om te gaan wonen. Na een verblijf van een paar dagen op de camping in Filipstad en na vele kilometers door en rond Filipstad te hebben gereden hebben we met zijn alle besloten om hier te gaan wonen. Tevens hebben we diverse keren verschillende beurzen en bijeenkomsten bezocht over het emigreren naar Zweden

Het huis.
Tijdens een rondleiding door Filipstad kwamen we ons toekomstig huis tegen. Deze stond al een half jaar leeg en de eigenaar (Pär) was toevallig in de tuin bezig. We mochten rond kijken en eigenlijk waren we meteen verkocht. Het huis was flink gerenoveerd en eigenlijk hoefde we allen ons bed neer te zetten en we konden er gaan wonen. Het duurde uiteindelijk tot ongeveer januari 2012 dat wij het huis kochten.

Ons nieuwe huis.

Ontslag of nog wat zekerheid?
Op mijn werk, bij de Veiligheids- Regio Kennemerland, in Nederland wisten ze al snel dat wij een huis gekocht hadden in Zweden en dat ik weg zou gaan voor ............. tijd. Mariska en ik hadden besloten dat ik voor anderhalf jaar onbetaald verlof zou opnemen. Dit geeft ons ook een stukje zekerheid mocht ons avontuur in Zweden mislukken. Tevens kon ik zo zelf mijn sociale zekerheid verder betalen via de werkgever. In de brief die ik ontving van de brandweer stond dat ik tot 1 november 2013 recht had op onbetaald verlof.

Het afscheid.
Ik kan daar kort over zijn, het is zwaarder dan we, maar ook voor de kinderen, ons hadden voor gesteld. Bij iedereen is wel een traan over de wangen gegaan. Het was fantastisch om te zien hoeveel familie en vrienden er s´morgens vroeg om 6 uur in Limmen stonden om ons uit te zwaaien. Eigenlijk waren we blij dat we in de auto zaten en richting Zweden reden. We konden het, rare afscheid gevoel, achter ons laten en de kriebels in ons buik toelaten, kriebels voor ons avontuur in Zweden, wat gaat het ons brengen. We hebben twee dagen over de reis gedaan en alles is zonder problemen verlopen.

De eerste twee weken op de Camping.
De eerste twee weken hebben we op de Munkenberg Camping in Filipstad gestaan. De overdracht van het huis was gepland op 15 mei 2012. Dit hadden we expres zo gedaan omdat eind april de overdracht van ons huis in Nederland was en dan moest het geld ook nog overgemaakt worden naar Zweden. We hebben het vreselijk getroffen met het weer op de camping het was gewoon schitterend.

Het was een lange rit, de jongens hebben heerlijk geslapen.

Lekker genieten van het mooie weer.

Wat loopt er op de weg? Een kikker. 

Lekker met zijn alle in 1 bed, een groot feest.

Onze Lucy genoot ook nog van de Zweedse zon, een paar maanden later is ze helaas overleden.

De school.
Vanaf de camping zijn de jongens voor het eerst naar hun nieuwe school gegaan. Bij de inschrijving van Jesse was alles goed gegaan en hij kon meteen beginnen, maar bij de school van Rens leekt het wel of de formulieren in het bos verdwenen waren. Rens dacht meteen dat hij nog een paar dagen vrij had, maar niks was minder waar, hij mocht ook meteen blijven. Geen probleem zei de juf, laat hem maar achter het komt goed. Finn heeft tot september moeten wachten voor een plaatsje op zijn school. Nu een jaar later kunnen de jongens redelijk tot goed Zweeds. Het schoolsysteem is iets anders dan in Nederland maar de jongens doen het er goed op. De jongens praten ondertussen goed Zweeds, het is veel beter gegaan dan wij dachten. Over anderhalve maand hebben ze weer zomervakantie, 10 weken lang........... Ook wij gaan naar school, SFI cursus. Dit is een speciale school voor buitenlanders die de Zweedse taal willen/moeten leren. Ik ben hier maar zes weken geweest en ben toen gaan werken maar Mariska gaat hier nog steeds naar toe. Ze doet het prima, ze praat goed Zweeds en verstaat alles. Voor telefoongesprekken met de belastingdienst draait ze de hand niet om. Ze praat veel beter Zweeds dan ik, top van haar.

Eindelijk is het huis van ons.
Na twee weken camping was de overdracht van het huis. Nu moesten we nog twee weken wachten op de verhuiswagen. We hadden de verhuizer de vrijheid gegeven om een zogenaamde combinatievracht te maken, zodat hij niet alleen voor onze spullen naar Zweden hoefde te rijden maar deze kon combineren met een andere vracht, dit scheelde aanzienlijk in prijs en wij sliepen toch in de caravan.

Eindelijk was de verhuiswagen er, wanneer gaan we fietsen mama?

Weer een huis vol met dozen!!!!

De buren.
We hebben het vreselijk getroffen met de buren, wat een lieve hier mensen allemaal. Als je over Zweden leest staat er dat de Zweedse mensen gesloten zijn, maar niks is minder waar. Ze willen altijd een gesprek met je voeren en als we vragen hebben hoeven we maar aan te kloppen. Met regelmaat moeten we ook de koffie komen en dan staat er altijd taart en koek voor ons klaar. Rens heeft zelfs wat bijles van Elisabeth.

Het sporten.
Rens heeft in de zomer gevoetbald en in de winter geijshockeyd. Jesse heeft de afgelopen periode innebandy gespeeld. Overal zijn we vriendelijk ontvangen en we werden geholpen met materiaal, vooral de ijshockey spullen die zijn best wel prijzig. Afgelopen zomer hebben we veel gemountainbiket in de bossen en we gaan dit zeker deze zomer weer doen, twee minuten fietsen en we zitten midden in de bossen. In de winter hebben volop geskied.

Is het gras hier dan groener?
Het gras is hier zeker niet groener dan in Nederland. Ook hier heb je je zorgen, je vaste lasten en levensonderhoud. Het dagelijks leven is hier duurder dan in Nederland, voor ons persoonlijk zijn de verzekeringen, wegenbelasting, benzine en dat soort zaken goedkoper dan in Nederland. Van alleen onze spaarcenten kunnen we niet leven. De eerste paar maanden dat we hier waren hebben we in en rond het huis wat klusjes gedaan en natuurlijk moesten er dozen uitgepakt worden en het een en ander weer in elkaar gezet worden.

Trap gemaakt, later heb ik er nog leuningen aan gemaakt.

Hout moest gezaagd en gehakt

en het huis geschilderd, maar het is nog niet klaar.

Het is fijn als er ook wat centjes binnen komen, dat maakt het leven wat makkelijker. Ook hier is de crises heel erg voelbaar en is het moeilijk om aan een baan te komen, laat staan een baan in Filipstad. Toch heb ik een baan gevonden in Filipstad, ik heb geluk gehad. Ik ben bij verschillende bedrijven langs gegaan en heb mij daar voorgesteld tevens heb mijn CV daar achter gelaten. Het duurde dan ook niet lang dat ik werd gebeld met de vraag of ik langs wilde komen voor een gesprek. Ik kon per 1 december beginnen en werk er met veel plezier. Ondertussen is Mariska een eigen bedrijf begonnen en deze begint ook lekker te draaien. Tevens werkt Mariska in de thuiszorg hier in Filipstad. Ondertussen hebben we besloten dat ik heb mijn ontslag bij de brandweer zou indien, voor ons gevoel zijn we hier zo langzamerhand helemaal ingeburgerd en we vermaken ons prima

De eerste visite uit Nederland.
De eerste visite uit Nederland was mijn goede collega van de brandweer met zijn vrouw. Jitse en Gerda hadden  speciaal voor de grote rit een nieuwe auto gekocht (hahaha). Gerda en Jitse sliepen bij Zweedse kennissen van ons, deze hebben een bed and breakfast en dit is ze prima bevallen.

Jitse, Mariska en Gerda.

We hadden Jitse en Gerda een boodschappenlijstje gegeven en ze hadden van alles voor ons mee genomen, Dank je wel. De volgende bezoekers waren Cor en Ping en twee dagen later kwamen mijn vader en moeder ook gezellig langs. Ook hun hadden Hollandse producten mee genomen, heerlijk.

Cor en ping sliepen in de caravan voor het huis.

We hebben heerlijk gewandeld.

Finn had weer zijn grote vriend terug gevonden.

Ping was aan de beurt om koken.

Wij speelde een spelletje.

En Finn vertelde waar we wonen.

Als laatste zijn Aad, Yvon, Hugo en Kees bij ons langs geweest en hebben hier kerst en oud en nieuw gevierd. Nou ja gevierd, we waren met zijn alle, om de beurt, ziek. Oud en nieuw hebben we helemaal niet mee gemaakt, we lagen om 9 uur in bed met zijn alle. Toch was het heel erggezellig.

Lekker sleeën,

En warme worstjes bakken.

De eerste toezeggingen voor dit jaar zijn ook al weer binnen, Mariska haar vader en moeder willen ook heel graag langs komen deze zomer. Jitse en Jeroen komen op de motor langs en een vriend van Rens komt met het vliegtuig ik moet hem alleen even ophalen in Stockholm. Het toeval wil, dat als Jesse terug vliegt uit Nederland voor een korte vakantie, Randy ook in het zelfde vliegtuig zit. Dit scheelt weer een ritje van ruim 6 uur rijden. Iedereen is welkom hier!!

De zomer en de winter.
We hebben afgelopen jaar, volgens de buren, een erge natte zomer gehad. Zelf vonden we het wel meevallen, wij vinden het een typische Hollandse zomer. We hebben van alles ondernomen en overal van genoten. Het word hier s´nachts niet helemaal donker, het blijft een beetje schemerig. Dit was het enigste waar we aan moesten wennen. We keken eigenlijk uit naar de winter, een echte lange winter hebben we nog nooit meegemaakt. Ondertussen hebben we deze nu ook mee gemaakt en ik moet eerlijk zeggen we hebben, eigenlijk, alleen maar genoten van al het sneeuw en ijs. Het koudst wat wij hebben mee gemaakt was -22 graden, maar eigenlijk voelde het helemaal niet koud, het zonnetje scheen altijd wel. De winter begon half december, met sneeuw, en nu zo eind april is nagenoeg al het sneeuw verdwenen.

Tot slot. 
Terugkijkend hebben we het hier, het afgelopen jaar, niet zo slecht gedaan. We hebben heel erg veel gedaan, meegemaakt, ondernomen en geleerd. We zijn lekker ingeburgerd en de jongens zijn lid van diverse sportclubs en hebben hun draai gevonden. Als we hier met zijn alle aan tafel zitten en we vragen aan de jongens of ze terug willen naar Nederland is het antwoord vol mondig NEE. O ja, pap wel voor een korte vakantie maar dan snel weer terug naar Zweden, we vinden het in Nederland veel te druk.

Zelf hebben we het gevoel dat we meer genieten van onze kinderen, we hebben meer tijd voor ze, we ondernemen meer veel dingen samen, we genieten daar dan ook met zijn alle van. Het lijkt wel of we er hier dubbel van genieten van onze kinderen. Zelf hebben wij er ook geen spijt van dat we uit Nederland vertrokken zijn, we voelen ons hier ondertussen thuis. Als we het over mochten doen zouden we het zelfde pad bewandelen. Misschien af en toe een andere bocht nemen, al doende leert men.

Als laatste willen we iedereen nog bedanken voor alle leuke reacties die we krijgen over het blog. Achter de schermen kan ik zien dat we steeds meer lezers krijgen en dat is leuk om te zien. Ik probeer mijn best te doen om iedere week iets te schrijven en iedereen op de hoogte te houden over onze belevenissen in Zweden.

Aan iedereen die op het punt staat om ook zijn/hun leven om te gooien willen we alleen maar zeggen:

                      DURF, LEEF EN GENIET.