Kleine klusjes

Gisteren hebben we kleine klusjes gedaan. We zijn begonnen om een vakantiehuisjes winter klaar te maken. Waterleidingen drukloos maken, overal het water uit laten lopen en in de verschillende putjes, wc en zwanenhalzen antivries doen. Nadat klaar was mochten we nog een boot en een ponton uit het water trekken en borgen.

De oor-beschermers waren niet omdat er zoveel lawaai was, maar omdat hij naar de radio wilde luisteren.

Finn heeft ook heel erg zijn best gedaan.

Weer thuis aan gekomen hebben we het een en ander opgeruimd. De wind was gunstig dus besloten we om de hoop tuinafval maar te gaan verbranden. De hoop was de laatste tijd erg gegroeid nadat Mariska de appelbomen had gesnoeid. Er is een deel dat er al bijna een jaar ligt dus dat moet lekker fikken zeg ik tegen de jongens. En inderdaad in no time brand de stapel, het duurt dan ook niet zo lang voordat de vlammen een meter of vier de lucht in gaan. Dat gaat lekker denk ik. En precies op dat moment gaan de takken van de appelboom ook branden, de bladeren die er nog aan zitten schieten al branden de lucht in. Ze schieten een meter of 30 de lucht in en komen, vier tuinen verder, weer naar beneden. Aaaii dit is niet zo mooi, ik kijk om mij heen en rond om de brandstapel staan droge verdorde struiken. Shit, als deze gaan branden moet ik nog de brandweer bellen denk ik. Papa gaat dit wel goed zegt Rens? Ook komt Mariska aan lopen met de vraag of het niet een beetje erg hard gaat. Ach we kunnen altijd nog de brandweer bellen zeg ik tegen ze. Ze hebben wel gelijk, denk ik, het gaat wel erg hard en er is niks lulliger als een brandweerman de brandweer moet bellen. Tot overmaat van ramp trekt de wind aan en deze gaat nog draaien ook. al het rook met de brandende bladeren gaan nu richting de huizen ipv van naar het meer. Ik volg een paar van de blaadjes die in de tuin van de buren terecht komen. Elisabeth en Rolf staan voor het raam te kijken, ze zwaaien vriendelijk en ik zwaai terug. Ik knijp hem wel een beetje, het gaat nog steeds erg hard, het vuur wil nog niet temperen. Ik ben zo met het vuur bezig dat ik niet door heb waarom de wind is aangetrokken. Nadat ik het een aantal takken, die nog niet branden, heb weggetrokken met de jongens. Voel ik in een keer wat spetters in mijn nek. Ik draai me om en er komen donkere wolken aangezet, het begint te regenen, lang genoeg om het vuur te temperen en de omgeving vochtig te maken. Gelukkig denk, ik kijk om me heen en zie dat Rolf nog steeds voor de ramen staat te kijken hoe het vuur brand. Nogmaals gaat de duim omhoog, ik begin te lachen en steek mijn duim ook omhoog.

Het vuur brand hier nog geen minuut, en we hebben het aangestoken met 1 aanmaakblokje.

Mariska heeft Finn mee naar achteren genomen, niet veel later gaan de vlammen nog hoger en doen de jongens een stapje naar achter. 

Volgende week, als de wind gunstig is, gaan we de rest in de fik steken, word vervolgd!!!!!!!