dinsdag 29 oktober 2013

Nieuw mesje.

Gisteren hebben we van alles gekocht in Karlstad, waaronder een nieuwe dunschiller. Vandaag hebben we hem voor het eerst geprobeerd, en we moeten zeggen hij werkt goed zeg maar gerust heel goed. Rens was pittig bezig om de aardappels te schillen, maar dan op zo manier dat hij aan het hakken was. Zal ik het een keer voordoen zeg ik tegen hem, ja hoor zegt Rens. Op het moment dat ik de aardappel van hem wil overnemen denkt Rens dat hij nog wel een keer over de aardappel kan met de dunschiller. Het resultaat was dat er een heel plak uit mijn duim geschild word. Ik kijk naar het gapend gat, het is helemaal geen dunschiller denk ik meteen. Mijn duim begint meteen hevig te bloeden, snel onder de kraan. Toch nog even kijken, Er is een groot deel weg gesneden en het is behoorlijk diep ook. Is de vårdcentral (dokterspost) nog open vraag ik aan Mariska? Ik denk het niet zegt ze, deze gaat volgens mij om 4 uur dicht, het is nu half 5. Ik wil toch even kijken of hij open is zeg ik tegen haar.

We stappen in de auto en rijden heen. Als we er aankomen brand er nog licht, ze zijn nog open (tot 5 uur horen we later). Ik kan meteen geholpen worden. De verpleegkundige kijkt naar de wond en dan weer mij. Hoe heb je dit in godsnaam gedaan zegt ze. Ik heb haar maar verteld dat de Zweedse mesjes scherper zijn dan de mesjes in Holland. Ze moet er om lachen, nou ik moet hier even een dokter bij halen zegt ze. Als de dokter komt kijken komt hij lachend binnen lopen, zo de mesjes in Zweden zijn dus scherp. Tja wat moet ik er van zeggen zeg ik tegen hem. Hij onderzoekt de wond, krabt achter zijn oor en staat op, ik ben zo terug zegt hij. Ik kijk naar de verpleegkundige, gaat hij op Google opzoeken hoe hij dit moet oplossen of zo. Ze kijkt me lachend aan, nee hij gaat een collega halen zegt ze. Kort daarna komt hij terug samen met zijn collega. Ze kijkt naar mijn duim en begint tegen me te praten wat ze gaan doen.

We wonen hier nu bijna anderhalf jaar maar ik versta er geen ruk van, ik wordt in de maling genomen denk ik. Ik werp snel een blik naar Mariska, maar zij zit ook stom verbaast de dokter aan te kijken. Ik kijk naar de verpleegkundige die nog steeds naast mij zit om het bloeden van mijn duim een beetje te stoppen. Ze kijkt me aan en zegt, heb je verstaan wat de dokter gezegd? Nee, zeg ik tegen haar jij wel dan?? Dit dialect heb ik nog nooit gehoord. Ondertussen is de dokter weer vertrokken. Ze komt uit Denemarken zegt ze met een grote lach op haar gezicht, over een paar jaar kan je dit ook verstaan. Ze legt uit wat de dokter vertel heeft, alles word netjes verbonden met een drukverband, dit is alles wat ze er nu aan kunnen doen. Duim voorlopig omhoog houden en morgen weer terugkomen voor een nieuw verband. En het belangrijkste voorlopig mag je er niks mee doen.

Ondertussen voel ik mijn duim lekker kloppen en heb het gevoel dat hij een keer zo groot is. Ik heb geluk dat Mariska hier af en toe bij de thuiszorg werkt, ik moet nog even douchen!!!!!!!!!!!!!!

2 opmerkingen:

  1. En ik maar denken dat ik de enige was die dit soort dingen overkwam... toen ik enkele jaren geleden met de snoeischaar het bovenste kootje van mijn vinger net niet helemaal van de rest daarvan scheidde... Nee, een ongeluk zit in een klein hoekje. Sterkte en beterschap!

    BeantwoordenVerwijderen