Weer naar een arts toe.

Een week geleden zat Mariska samen met Jesse in het ziekenhuis, nu moet ik met Billy naar een dierenarts toe. Na dat Billy, vorige week zondag, met een andere hond gevochten hadden we hem vluchtig gecontroleerd op verwondingen, maar we konden niet iets ergs ontdekken. Onze aandacht ging meer uit naar Jesse die met een bebloede hand thuis kwam.

Gisteren vonden we dat Billy zijn hoofd erg scheef hield. Na een nadere controle zagen we dat er allemaal pus en rommel in zijn oor zat. Mariska en Jesse hebben dit schoon gemaakt en het leek allemaal weer goed te gaan, maandag gaan we naar de dierenarts in Filipstad hadden we besloten. Maar vanochtend, toen ik een rondje met Billy ging lopen, hield hij zijn kop weer erg scheef, dit is niet goed dacht ik. Weer thuis aangekomen controleerde Mariska weer het oor en zei dat er nog meer prut en troep in zat, We moeten nu naar een dieren arts. We wisten dat er in Karlskoga (40 minuten hier vandaan) een dierenarts was die ook in het weekend open was.

Aangekomen bij de dierenarts werd ik geholpen door een vriendelijke assistentie. Ze wees me er meteen op dat voor acute gevallen, in het weekend, 500 kronen extra betaald moest worden. Ik kijk rond in de wacht kamer, er zitten 6 mensen te wachten met verschillende soorten huisdieren. Zo denk ik, dat is snel verdienen. De assistente ziet dat ik mijn twijfels heb over de gang van zaken. Deze mensen hebben allemaal een afspraak gemaakt, het zijn geen acute gevallen, verteld ze me vriendelijk. Nou dan wil ik graag een afspraak maken voor vandaag zeg ik tegen haar. Helaas meneer we zitten helemaal vol zegt de assistente vriendelijk, morgen middag hebben we wel weer een gaatje voor Billy. Het is zo als het is zeg ik tegen haar, ik kan niet zo terug met Billy dan heb ik ruzie thuis.

Na een uurtje wachten word ik geholpen door een vriendelijk dierenarts. Dit is niet goed zegt hij, ik ga de hond een beetje verdoven en dan gaan we zijn oren schoon spoelen. Prima zeg ik tegen de dierenarts. Weet je toevallig hoeveel hij weegt vraag de dierenarts. 9,4 kilo, ik heb hem net op de weegschaal gezet. Prima ik ga een verdoving halen zegt hij. Twee minuten later heeft Billy zijn eerste prik te pakken, het duurt ongeveer 15 minuten zegt de dierenarts. Maar naar een minuut of drie is Billy helemaal vertrokken en begint rare stuiptrekkingen te maken en zijn ademhaling gaat erg langzaam.. Dat ziet er niet goed uit denk meteen. Heb ik mij eigen vergist in het aantal kilo´s was het niet 4,9 kilo? Nee zo´n dom ben ik niet, toch? Ik loop naar de gang en vraag aan de assistente of die de dierenarts wil roepen omdat ik denk dat het niet helemaal goed gaat. Hoe moet ik thuis uitleggen als Billy het niet meer doet, denk ik bij mijn zelf. De dierenarts komt er aan en controleert Billy en er is niks aan de hand zegt hij. Hij begint meteen met het schoon maken zijn oor.

Helemaal onder zeil.

Er is vuil, van een wond aan zijn oor, in zijn oor gekomen. Nadat alles is schoongemaakt krijgt hij nog een aantal prikken voor het een en ander. Tevens krijg ik een aantal recepten mee die ik moet halen bij de apotheek. Ik bedank de dokter en loop naar de assistente om te betalen. Nou dat is in totaal 2500 Kronen zegt ze vriendelijk. Ik slik een keer en betaal de assistente maar. Er is een apotheek open in Karlskoga dit weekend zegt ze, je hebt geluk anders moest je naar Örebro toe. Nou het mag ook wel een beetje mee zitten denk ik. Na drie minuten rijden ben ik bij de apotheek. Tien minuten later, 300 Kronen armer, loop ik met een zak vol medicijnen weer naar buiten. Ik kijk in de auto, Billy ligt lekker te slapen, stap in en rijd weer naar huis toe.